 |
|
        Reklama:  |
W 1908 roku Stefan Celichowski
wykonał i zrealizował projekt ogrodu dworskiego w Sannikach (ówczesny
powiat łowicki). W rękach rodziny Dziewulskich majątek pozostał, aż do
uwłaszczenia po II wojnie światowej. Z powyższego wynika, że Park musiał być wielokrotnie uzupełniany i zmieniany kompozycyjnie i funkcjonalnie. Tym samym nie ma możliwości przyjęcia jedynego odniesienia, więc należy starać się łączyć co cenniejsze rozwiązania kolejnych faz funkcjonowania całego majątku. Na podstawie inwentarza dóbr sannickich z 1775 roku wiadomo, że dwór usytuowany był na osi wschód - zachód. Niestety nie ma przekazów na temat jego lokalizacji. Natomiast jest mało prawdopodobne, aby miejsce to pokrywało się z położeniem pałacu Dziewulskich. Nie ma także podstaw, aby uważać, że dwór rodziny Pruszaków stał w tym miejscu. Po przeanalizowaniu tekstu inwentarza, hipsometrii i hydrografii oraz po wykonaniu analizy wiekowej drzewostanu parkowego można przypuszczać, że dwór stał prostopadle do pałacu - w miejscu dzisiejszego punktu widokowego. Jest to jedyne, niewielkie wzniesienie na terenie parku. Po jego południowej stronie jest barokowy wgłębnik obsadzony lipami z trzech stron: zachodniej, południowej i wschodniej. Doskonale zachowały się dwie pochylnie od północnej strony. Taki układ świadczy o tym, że główne wejście do wgłębnika znajdowało się od północy, więc rezydencja czyli dwór także. Być może wzniesienie kryje fundamenty dworu. Pierwszy dwór nie mógł więc stać na miejscu dzisiejszego. Jest mało prawdopodobne, aby zakładano wgłębnik przed górką, która zasłaniałaby widok z dworu. Natomiast budując pałac nie wywożono mas ziemi, tylko usypano wzniesienie z którego roztaczał się widok na park.
|
|
|
|